من، دانشمند شرور
در بیشتر داستانهای کودکان به مسائل عمیقی از زندگی همچون دوستی و نیکی پرداخته میشود. گذشته از داستان های جن و پری که کمپانی والت دیسنی به آن ها بیشتر علاقه نشان داده، برخی داستان های دیگر نیز به تصویر کشیده می شوند، که به جنبه های دیگری از اجتماع توجه دارند، از جملۀ این فیلم ها، میتوان به فیلم محبوب من شرور[1] (اطلاعات این فیلم را می توانید از اینجا مشاهده کنید) اشاره کرد که به طور اخص به زندگی و نیات خبیثانۀ یک دانشمند می پردازد.
این داستان راجع به مردی است که قصد دارد ماه رو از آن خودش کند. او یک نابغه است که میخواهد با داشتن ماه، مهمترین کاری که تا به حال هیچ موجود زنده ای روی زمین انجام نداده را به واقعیت تبدیل کند. در پی این هدف، با سه کودک بدون سرپرست که در یک نوانخانه زندگی میکنند، روبرو میشود. او با بی رحمی تمام برای به دست آوردن و سو استفاده از آنان نقشه می کشد. در نهایت نوانخانه سرپرستی بچه ها را به او می سپارد. او به علاوه، لشگری از هزاران موجود کوچک دارد که سرتاپا گوش به فرمانش هستند. در نهایت با کمک بچه ها موفق میشود که ماه را از فضا بیرون بکشد و با خود به زمین بیاورد اما،... این نابغۀ شرور آنقدرها هم بد نیست! زیرا در نهایت، به خاطر نجات همان سه کودک که به فرزندی قبولشان کرده بود، با یک تصمیم سرنوشت ساز، ماه را به رقیبش واگذار میکند و در پایان میبینیم که عشق او به سه بچه اش، تا چه اندازه توانست رفتار شرورانۀ او را تغییر دهد.
چیزی که در کل این داستان جالب به نظر می رسد، این است که تربیت و رفتار والدین چقدر روی فعالیت دانشمندان و نوابغ آینده اثر گذار است. در حقیقت نابغۀ این داستان، هیچ خاطره ای از مورد تشویق واقع شدن از سوی مادرش به خاطر ندارد، او در طول زندگی اش به طور مداوم بارقه هایی از بی تفاوتی یا مورد تحقیق واقع شدن توسط مادرش را هر گاه که راجع به علم اظهار نظر میکند، به یاد می آورد. اون در حقیقت قصد داشت که با بدست آوردن ماه بالاخره «دیده شود» و تا بتواند از مادرش این جمله را بشنود که: «پسرم به تو افتخار میکنم»!
[1] Despicable me
